Description

นิยายหญิงรักหญิง หอมกลิ่นความรัก โดย สีฟ้าน้ำทะเล

“เค้าไม่ได้ผิดปกตินะจะชอบผู้หญิงด้วยกันได้ยังไง”
พอหลุดปากไปแล้วอรอินทุก็ชะงัก เห็นลำธารเมินมองไปทางอื่น ซ่อนสีหน้าเจื่อน

“เจ็บนะเนี่ย” ลำธารพูดเบาๆ เจ็บจริงๆ ไม่ใช้สลิง ไม่ใช้ตัวแสดงแทน

“อ่า…เค้าไม่ได้ตั้งใจ” อรอินทุรีบบอก “เค้าแค่จะหมายความว่าเค้าไม่เหมือนคนพวกนั้น”

“คนพวกนั้นที่อินทุว่า ก็คือเค้านี่ใช่มั้ย” พวกผู้หญิงที่ชอบผู้หญิงด้วยกัน ที่อรอินทุไม่ยอมเป็นพวกเดียวกัน

“คือ…เค้าไม่ได้หมายความไปในทางที่แย่”

แต่มันก็แย่ ลำธารรู้ว่าอรอินทุมีปัญหากับการยอมรับเรื่องหญิงรักหญิง เธอจึงพยายามจะทำใจให้ได้ว่าอรอินทุเป็นอย่างนั้น ซึ่งมันก็ยากเหลือเกิน ยิ่งเวลาฟังอีกคนพูดออกจากปากอย่างนี้มันยิ่งยาก

“ทำไมเหรออินทุ เค้ามีสามตาหรือว่าสี่หู อินทุถึงบอกว่าผิดปกติ” ลำธารแกล้งพูดเหมือนเป็นเรื่องตลกขำขัน แต่เสียงหัวเราะก็ฝืดเฝื่อนขมขื่นจนแทบจะคล้ายเสียงร้องไห้

อรอินทุก็ไม่รู้จะแก้ตัวยังไง เธอไม่อยากให้ลำธารรู้สึกไม่ดี แต่ก็คงไม่ทันแล้ว หน้าทะเล้นของลำธารดูจืดเจื่อนอย่างเห็นได้ชัด

“เค้า…เค้าขอโทษ…”

“ช่างเถอะ เค้าเข้าใจ”

ลำธารตัดบทเมื่อเห็นเพื่อนคนสวยมีท่าทางลำบากใจ ทั้งที่ความจริงไม่รู้เลยว่าจะทำใจให้เข้าใจได้ยังไง แค่รู้ว่าลำธารชอบผู้หญิงด้วยกัน อรอินทุยังโกรธขนาดนี้ นี่ถ้ารู้ว่าจริงๆ แล้วเธอชอบใคร เรื่องมันคงแย่กว่านี้ และลำธารก็จะไม่ยอมให้เป็นเช่นนั้น